„Kochamy życie nie dlatego, że
jesteśmy
przyzwyczajeni do życia, lecz
dlatego, że jesteśmy przyzwyczajeni do kochania. Życia nie można
wybrać, ale można je zmarnować
lub uczynić pięknym”
Danuta Bytnar
05.01.1924
05.01.2012
Dziś odbyła się niezwykle ważna zbiórka naszej drużyny. Wspólnie obchodziłyśmy rocznicę urodzin Dusi Bytnar, naszej przyszłej patronki.
Dusia była harcerką 14 Warszawskiej Żeńskiej Drużyny
Harcerek "Biała", działała w zastępie "Krokusy". Jej
rodzice byli nauczycielami, a brat, Jan Bytnar podobnie jak ona działał w
drużynie harcerskiej.
Jej młodość
przypadła na bardzo trudny okres w historii Polski, czasy okupacji i ciągłych
ataków zbrojnych.
W czasie II wojny światowej była
łączniczką. Przekazywała tajne, zaszyfrowane wiadomości . Ryzykując życie
przekazywała rozkazy i nowe wiadomości z pola bitwy. Choć bardzo młoda, była
odważna i sumiennie wykonywała powierzone polecenia. Stale pamiętając, że
działa w imię ojczyzny.
Po wojnie dostała się na warszawską
Politechnikę i została inżynierem budownictwa. Jako młody architekt działa z
zapałem i rozmachem. Pracowała również w Biurze Odnowy Stolicy.
Była silną, ciepłą kobietą. Liczyły
się dla niej wartości rodzinne, w jej domu pełno było ludzi. Miała wielu
przyjaciół, którzy pomagali jej znieść terror czasów wojennych. Była pogodna,
nie poddawała się. Uwielbiała się śmiać, była towarzyska i radosna. Została
odznaczona „Orderem Uśmiechu”.
Dziękuję wszystkim zastępom za obecność!
Przypominam o rozpoczęciu działalności Bractwa Niewidzialnej Ręki i zobowiązuję
wszystkie druhny do zdobycia sprawności!
Niewidzialna
ręka *
1. Zna
najważniejsze fakty z życia Danusi Bytnar (w formie strony do kroniki)
2. Wykona niepostrzeżenie 5 dobrych
uczynków (tak, aby nikt nie dowiedział się, że zrobiła je właśnie ona)
pozostawiając jedynie ślad niewidzialnej ręki
3. Posprząta grób Luxora (Wiktora
Matulewicza)
4. Wykona własnoręcznie prezent dla
ważnej dla siebie osoby i podrzuci go jej
4. Zna na pamięć 2 piosenki z czasów
wojny
5. Zna 3 szyfry
6. Weźmie czynny udział w akcji
„Podaj dalej"
Chcemy, aby postawa Danusi Bytnar nauczyła
nas służby w radości. Wiemy od jej rodziny, że jej cechą rozpoznawczą był
goszczący nieustannie na jej twarzy uśmiech. Chcemy więc, aby na jej wzór nasza
harcerska droga była wypełniona pogodą ducha.
Dusia swoje życie poświęciła nie tylko
podczas wojny, ale również w czasie odbudowy państwa, aby służyć ojczyźnie,
innym ludziom, szczególnie słabszym od siebie. Jej wzór ma uwrażliwić nas na
potrzeby otoczenia i automatyczny odruch niesienia pomocy i udzielania się tam,
gdzie występuje taka potrzeba, bez oczekiwania na pochwały.
Czuwajmy w radości!
Ania
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz